Kahveperver

       Eskilerin Aşk ve Gurur adıyla bildiği, Jane Austen'in 1813 yılında yazdığı, 200 yıldır herkesin bayılarak okuduğu ve hatta birçok bölümünü ezbere bildiği o klasik roman: Gurur ve Önyargı. Sonunda ben de okudum.      Kitap ilk kez Türkçeye çevrildiğinde büyük ihtimalle aşk romanı olduğu anlaşılsın ve satılsın diye Aşk ve Gurur olarak basılıyor ve bu şekilde ünleniyor ama aslında ismi Gurur ve Önyargı (orjinali 'Pride and Prejudice' daha kafiyeli) kitabın içeriğiyle o kadar uyumlu ki keşke olduğu gibi bıraksalarmış.      Kitabın konusuna gelirsek, 1800'ler İngiltere'sinde taşrada yaşayan Mr. ve Mrs. Bennet'ın beş kızı vardır. Anneleri kızlarının hayırlı bir kısmet bulup evlendiğini görmeyi çok istemektedir, çünkü o günkü yasalara göre babalarının ölmesi durumunda kızlar anneleriyle kapı dışarı edilecek, oturdukları ev Mr. Bennet'ın erkek yeğenine kalacaktır.      Bir gün yaşadıkları bölgeye servet sahibi, genç bir bey...

Kitabın yazarı Osamu Dazai 4 kere intihara kalkışmış (hatta bunların ikisi çifte intihar) ve son denemesinde başarılı olmuş bir Japon beyefendi. Bu kitabı da intihar ettiği sene yazmış (1948) ve kurguyla karışık hayat hikayesini anlatmış. Depresyonda olduğum bir dönem bu kitap ilgimi çekmişti ve hangi düşüncelerin yazarı defalarca kez intihara sürüklediğini merak ederek kitabı satın aldım ve aradan aylar geçtikten sonra sonunda okumayı başardım. Kitabın ilk bölümlerini yazarla empati kurarak geçirmiş olsam da sonlarına doğru karakterin hayatının gidişatı canımı sıkmaya başladı. Ana karakterimiz Yozo zengin ve rahat bir ailede doğmasına rağmen küçüklüğünden beri insanları anlamakta zorluk çekmekte ve içten içe onlardan korkmaktadır.  "Başka bir deyişle, hala insanların neyi neden yaptığını anlamadığımı söyleyebiliriz. Korkarım ki benim mutluluk anlayışım ile diğer herkesinki birbirine tamamen zıt düşüyor. Bunun getirdiği endişe uykularımı kaçırıyor, beni acı içinde kıvrandırıyor, a...